Niepokojące hobby

Jestem dwudziesto trzy letnią kobietą i prawdopodobnie tak, jak większość kobiet lubię kumulować przeróżne przedmioty. Pamiętam, że będąc dzieckiem kolekcjonowałam układanki i kolorowe karteczki. Jako nastolatka miłowałam plakaty moich ukochanych gwiazd estrady lub ekranu, oraz z pasją gromadziłam najróżniejsze akcesoria do włosów: gumki, spinki, wstążki, klamry i inne. Zwyczajnie nie zdołałam przejść obojętnie w pobliżu butiku bądź pawilonu, w którym wyprzedawano moje skarby. To było, jak mania. Im więcej tego wszystkiego posiadałam, tym więcej chciałam mieć w posiadaniu. Sama zauważyłam po czasie, że ja nawet nie jestem zdolna tego wszystkiego zużyć, a zatem kupowałam dla samego faktu pozyskiwania. Pamiętam, jak któregoś dnia do mojego pokoju weszła matka i stwierdziła- ” Dziecko Ty chyba zwariowałaś, musisz iść się leczyć!”. Wtedy jeszcze nikt nie wiedział, jak niezwykle znaczące okażą się te słowa i że będzie mi potrzebny dobry psycholog Warszawa oraz psychoterapia Warszawa. Podczas niniejszych wydarzeń miałam jakieś siedemnaście lat, a od tamtej pory było na moje nieszczęście jeszcze gorzej. Stolica jest ogromnym miastem i mnóstwo w niej znakomitych centrów kupieckich, dokąd można pójść na zakupy i przyjemnie spędzić dzień. Razem z koleżankami często po lekcjach wybierałyśmy właśnie taką formę spędzania naszego czasu. Chodziłyśmy od sklepu do butiku oglądając i przymierzając przeróżne buty jak również ciuchy. Z przykrością stwierdzam, że w moim wypadku na ogół kończyło się na tym, że cokolwiek kupowałam. Nawet jeśli był to następny kubek, wisiorek bądź para skarpetek to w żadnym wypadku nie wracałam do domu z pustymi rękami. W domu za to było tak, że nie rezygnowałam z niczego, co w moim mniemaniu mogło się jeszcze nadać. Nierzadko były to rzeczy zepsute, stare i absolutnie nikomu nie przydatne. Moja mama wrzeszczała, że mam zrobić z tym bałaganem porządek, ale w moim pokoju jedynie przybywało następnych kartonów, a do niektórych szaf i szuflad nie dawało się nawet wsadzić dłoni. Wszystko to trwało jakieś trzy lata. Miarka przebrała się w chwili kiedy skrupulatnie zaczęłam składować nieaktualne czasopisma, papierowe opakowania po kosmetykach czy bezwartościowe butelki, na przykład po szamponach. Pewnego dnia matka weszła do kuchni i przyłapała mnie na wyciąganiu ze śmieci opakowania po długopisie. Oznajmiła wtedy, że musi mi pomóc. Zaczęła szukać: dobry psycholog Warszawa, pomoc psychologiczna Warszawa, psychoterapia Warszawa, terapeuta Warszawa- i trafiła na świetną stronę internetową www.stymulatormozgu.pl. Brzmi nieco strasznie, ale w istocie to miejsce i pani terapeutka, Magdalena Kozieko pomogli mi powrócić do codzienności. Pojechałam na miejsce, czyli na ul. Marymoncką 105 lok. 49 razem z rodzicami. Pierwsza konsultacja, która trwa pół godziny jest bezpłatna. Dowiedziałam się, że to co robię to mieszanina uzależnienia i natręctw. Sama nie umiem podjąć decyzji, co należy wyrzucić, więc wszystko chowam i gromadzę. Jak już sterczę nad koszem ze śmieciami to tak mozolnie drę kartki, że nie można ich potem nawet chwycić w palce. Te wspomnienia są przeraźliwe. Pomoc psychologiczna Warszawa okazała się dla mnie konieczna, ale także zbawienna. Obecnie jestem nowym człowiekiem i radzę sobie z moimi problemami. Jeśli ktoś zmaga się czymś podobnym to na pewno pomoże mu terapeuta Warszawa.